Zoals altijd zijn er twee kampen, die loodrecht tegenover elkander staan. De ene kant vindt dat toiletpapier opgehangen moet worden opgehangen met het losse einde over de rol heen gedrapeerd. De andere kant zegt juist dat het losse einde tegen de muur aan en dus achterlangs de rol moet hangen. De discussie is al jaren gaande en een diplomatieke oplossing lijkt steeds minder waarschijnlijk.
Fans van de ‘voorlangs-methode’ zullen waarschijnlijk een prachtig verhaal vertellen over de patentaanvraag voor de wc-rol in 1891. De tekeningen die daarbij horen laten toch echt duidelijk de voorlangs-methode zien. Case closed! zou je denken. Toch zijn er enkele problemen met deze argumentatie. De tekeningen komen uit 1891 en we kunnen wel stellen dat we in de jaren daarna erg veel nieuwe kennis hebben opgedaan. Ook is het patent al een aanzienlijke tijd verlopen. Voorlangsers zouden zodra ze dit horen beginnen over hoe dichtbij de boel wel niet hangt met hun manier. Daar hebben ze absoluut gelijk mee, maar uit mijn ervaring, en die van vele anderen, blijkt wel dat het rolletje met deze methode erg stroef draait. En wat is nu belangrijker? Dat het papiertje dichtbij hangt of dat het rolletje makkelijk draait? Ik weet het zo snel niet.
Achterlangsers zijn dus mensen die houden van een betrouwbaar draaiende rol. Hiervoor willen ze best hun arm iets verder uitsteken. Ze lopen hierbij ook de kans dat ze de vieze, gore, muur aanraken. De supporters van achterlangs merken echter graag op dat er met hun manier geen lange sliert aan de rol kan blijven hangen. Die kans is bij voorlangs inderdaad groter. Er is dus een kleinere kans voor achterlangsers dat het wc-papier de natte vloer aanraakt.
We zien dat elke kant zo zijn eigen argumenten heeft. Beide kampen hebben iets te bieden wat het andere kamp niet heeft. De grote puzzel blijft dus nog even onopgelost. Hopelijk zal er voldoende geld naar onderzoek in dit onderwerp gaan zodat we nooit meer verzuiling in het kleine kamertje hoeven te verdragen.